¡HOLA!

BUENOS DIAS!

Prepare yourself, ik was even in de schrijfmodus. Wat een wereld, wat een land en wat een mensen, het is ongelooflijk. Het is dan ook niet mogelijk om te beschrijven hoe het hier is, dus ik deel maar gewoon mijn ervaringen om een klein beetje een beeld te schetsen.

Het is alweer een week geleden dat ik hier aankwam. Op het vliegveld werd ik netjes opgewacht door een meneertje en die bracht me naar mijn "gastgezin". Dat meneertje bleek later de grote baas te zijn, maar ik had het te druk met zweten en om me heen kijken. Ik woon bij de dochter van de manager. Het gastgezin zien we eigenlijk nooit, er is een heel lief vrouwtje wat voor ons kookt en we wonen deze eerste week met 5: nog een nederlandse, twee fransen en een noorweegse. Best gezellig,maar de hoofdtaal is dus helaas engels. Mijn lerares woont op een kwartiertje wandelen en ik heb les bij haar thuis, van half 9 tot 11 uur (al ben ik altijd te laat en stopt zij altijd wat eerder). Het zijn privelessen, dus ik hoop veel te kunnen leren. Ofnee, ik heb deze week al veel geleerd!

Verder heb ik aan het zwembad gelegen, een middagje door Havana vieja geslenterd, aan het strand gelegen en blaren op m'n voeten gelopen op de Malecón (een weg langs t water). Het middagje strand was een hele ervaring trouwens. Een duitse vrouw reed en we waren met nog een nederlandse en een cubaan. Daar kwamen nog 2 cubanen bij op t strand en op de terugweg gingen er 2 weer mee. Werkelijk hilarisch, de duitse vrouw reed ERG hard en de cubaanse jongens riepen bij elke auto de we inhaalden de meest vreemde dingen. Het duitse tempo was iets too much voor ze. Wat hebben we gelachen, het was een hele belevenis voor ze. Voor ons ook trouwens.

Goed om te weten:
De taxi colectivo: oude amerikaanse autos (geweldigheid) met een sticker "taxi" rijden vaste routes, je gaat gewoon staan zwaaien langs de weg en met wat geluk stoppen ze en gaan ze naar de juiste plek. Meestal zitten er dan al 5 anderen in ook, maar ach wat kun je verwachten voor 24 cent..
De wegen: veel gaten, scheuren en andere dingen in de weg dus je gaat makkelijk op je plaat en zo niet kun je ook altijd nog in een hondendrol stappen (ik zou mezelf niet zijn als ik dit niet uit eigen ervaring zou vertellen).
Cubanen: erg luid, maar niet gevaarlijk. Ze praten veel en hard en vaak roepen naar je, maar het meeste is goed bedoelt en het is dus heel safe hier op straat!
Salsa: muy importante! Zelfs ik heb les genomen. Ja, shocking.
Muziek: er is ALTIJD ergens muziek.

Zaterdag heb ik een tour gemaakt naar Viñales met nog 4 andere studenten. In een echte oldtimer. Twee uur lang heen. Twee uur lang terug. Over oncomfortabel gesproken. Oh, en halverwege begaf de auto het ("maar echt voor de eerste keer!"), dus we hebben extra lang van t lanschap genoten. Haha het was een hele leuke dag: Viñales gezien, de muurschildering, door de grotten gevaren en een stukje tabaksplantages bekenen.

Ik hoop dat alles goed gaat daar in Nederland met jullie!

Nou, dat was mijn verhaal wel weer. Of eigenlijk nog laaange niet, maar ik heb geen zin meer om te schrijven en jullie zijn misschien al niet eens bij deze zin aangekomen, hehe! Btw, de wifi kost een fortuin hier en dat heb ik helaas niet meer, dus ik ben ZEER slecht bereikbaar, mochten jullie dat nog niet hebben doorgehad. Foto's te zien op facebook :)!

Hasta luego!

Besos,

Annick