It's not that saying goodbye is the hardest part..

It’s what we leave behind that’s tough.

Want jawel, ik kan jullie door middel van dit verslag natuurlijk vertellen dat het allemaal leuk en aardig was en dat ik Nederland leuker vind, maar dat is niet helemaal waar. De gedachte aan wat ik hier achter me ga laten, maakt het bijzonder moeilijk, maar het is vooral, geweldig om op terug te kijken.

Dus hier, vanuit Aussie land, nog 1 keer een verslag over het leventje dat ik stiekem niet wil achter laten!

De laatste weekjes op kantoor waren voornamelijk stil. De tour directors hebben hun taak weer gedaan en zijn nu bezig met whatever else. Mikko werkt al zijn business trips even af om daar weer vanaf te zijn en natuurlijk scheelt het voor hem dat ik op kantoor zit te doen alsof ik echt werk. Ik ben voornamelijk bezig geweest om al mijn ellendige schoolopdrachten af te krijgen voordat ik in het vliegtuig stap. Al maaaanden de tijd gehad om daaraan te werken, maar als ik zelf even mijn verslagen terug lees, zie ik dat ik daar echt geen tijd voor gehad heb, toch? ;) Al met al, dat werk is uiteindelijk dan toch afgemaakt, mijn laatste taakjes op kantoor afgerond en de afscheidsmailtjes zijn gestuurd. Vandaag mijn laatste officiele dagje en ik ga Mikko’s grappen best wel missen, zelfs als het was om mij uit te lachen (alles went, hahah). En nooit verwacht dat ik dit zou zeggen, maar misschien dat ik stiekem zelfs die ellendige rekeningen van leveranciers zal missen, jawel. In ieder geval, neem ik alle werkervaring en alle leuke momenten met de tour directors en Mikko mee terug als herinneringen.

Verder heb ik natuurlijk onwijs van Sydney genoten de afgelopen dagen. Elke avond na het werk ben ik de Harbour Bridge overgestoken waar ik dan thuis op de bank onder een dekentje plof om tv te kijken. Afgelopen zondag was nog beter, want toen heb ik met een van mijn huisgenootjes onder het genot van fish ’n chips en pizza zo’n 5 films gekeken. Haha ach, misschien bewijst dit gewoon dat ik inmiddels officieel toerist-af en gesettled ben.

Maarrrrrrr, na al mijn avonturen en nieuwe ervaringen, ga ik mijn half jaar in Sydney natuurlijk niet afronden met films en fish ’n chips! Dus ben ik afgelopen zaterdag de Skytower nogmaals opgeweest, maar nu om daar, op de top, de skywalk rond de toren te doen. Dat was... hoog, vooral erg hoog. Maar ook geweldig om de stad waar ik 5 maanden gewoond en geleefd heb nog een keer van boven af te zien, wat een uitzicht! Verder nog de stad doorgestruind langs de Harbour Bridge, Opera House en alle standaard dingen met Hye en Rich, gewoon omdat het nog even kan!

Om het even nog spannender en beter te maken, heeft Mikko me een bridge climb als afscheidscadeau gegeven, aaaaah! Na wat rondjes gestuiterd te hebben, meteen Alec gebeld en mijn plaatsje gereserveerd. Maandag is het zover! Een beter afscheid van Sydney had ik me niet kunnen wensen!

Om al mijn spontante tripjes af te leren, doen we het nog even 1 keer over: op naar Melbourne! Daar met een van de tour directors afgesproken en ook afscheid nemen van wat anderen. De voorbereiding was er zoals de vorige keren: totaal niet. Op het laatste moment mijn koffer gepakt, maar behalve het feit dat je bij de 401 geen beveiligingspoortje door hoeft te lopen, is een vliegreisje zoals deze niet veel anders meer dan mijn ritjes met de 401. Woensdag rond de middag in regenachtig Melbourne aangekomen –natuurlijk- en die avond niet heel veel meer gedaan, wat wezen eten en gezellig bij gepraat! Ook gisteren een hele leuke dag gehad en uiteindelijk 5 minuten voor vertrek besloten dat we ook wel mijn vlucht konden verzetten naar de volgende ochtend, haha dus waarom niet! Vanochtend om half 5 naar het vliegveld vertrokken en daar afscheid genomen, rot moment! Eenmaal terug in Sydney de koffer thuis gedropt en meteen door naar kantoor voor mijn laatste officiele dag!

Het komende weekend bestaat vooral uit afscheid nemen en laat ik daar nou net bijzonder slecht in zijn. Maar wat moet, dat moet en dus kunnen we er maar beter het beste van maken! Uit eten met mijn huisgenootjes, uit eten met Hye & Rich, drankjes met de tour directors, lunch met collega, nog meer drankjes met andere tour directors en dan in stijl met Sladana in een halve limousine naar het vliegveld (hehe goed geregeld).

Deze hele reis was de beste ervaring die ik kon hebben, ik heb mezelf meerdere keren verrast. Ik had nooit gedacht dat ik in een appartement met 4 Thaise mensen op de 35ste verdieping met uitzicht over de halve stad zou belanden, of dat ik ’s ochtends zou beginnen met werk en ’s middags op een vliegtuig naar Nieuw Zeeland zou zitten, of dat ik met haaien zou duiken, of dat ik zoveel tijd in pubs kon doorbrengen (haha!) en nog veel, veel meer. Alle mensen die ik hier ontmoet heb, maar vooral alle tour directors en Mikko hebben mijn ervaring nog veel beter gemaakt en ik hoop dat ik ze ooit op deze wereldbol weer ergens zal tegenkom. Deze ervaringen en herinneringen neem ik allemaal mee terug en zal ik nooit vergeten :)

Ook een dankjewel naar jullie allemaal, als trouwe lezertjes van mijn blog! Jullie reacties waren geweldig om te lezen en de gedachte dat jullie me zo volgen, heeft me zeker geholpen als ik heeeel even de behoefte had om gewoon maar in een donker hoekje weg te kruipen.

Ik hoop dat jullie een beetje meegenoten hebben van mijn ervaringen door middel van mijn, soms veel te lange, verslagen en dat dit verslag een mooie afsluiter is!

Ik zie jullie allemaal snel weer terug in Nederland, waar ik jullie dan weer jaloers kan maken met foto’s en enthousiaste verhalen, ik kijk er naar uit! Hahaha!

Veel liefs en tot snel,

Annick

PS: foto’s zijn natuurlijk nog steeds te zien op: https://picasaweb.google.com/107471614742581338020/Australia2011?authuser=0&authkey=Gv1sRgCKKjk9jgudaPhwE&feat=directlink