Kilometers, overuren en een voorzichtig drankje

Hallo lieve allemaal! 

Hoe gaat het daar in het zonnige Nederland? 

Het werd wel weer eens tijd voor een nieuw reisverslag, dacht ik zo. Daarom ben ik speciaal voor jullie weer in een veel te drukke MacDonalds gaan zitten om een wifi-signaaltje te kunnen vangen. Ik ben hier nu zo’n 6 weken, maar het voelt als 6 maanden. Waarom weet ik niet precies, maar ik denk dat het wel een teken is dat ik inmiddels wat ingewerkt en gewend ben. Het zijn best een beetje lange dagen, die voornamelijk bestaan uit het volgende: opstartproblemen in de ochtend (ik ben zo geen ochtendmens), welkomstbijeenkomsten geven, vertrekinformaties opschrijven in de hotels, vechten om een parkeerplaats zo dicht mogelijk bij de deur, bezoekuren, administratie doen op kantoor, meezingen met de radio tijdens een van de vele autoritjes, nieuwe gasten verwelkomen op de luchthaven en andere gasten uitzwaaien, buspraatjes houden, frustraties onder controle houden in de auto (ik rij nog liever in Turkije, dat zegt genoeg) en uiteindelijk thuis op de bank ploffen om dan niet meer op te staan. Dat doe ik dus zo’n beetje van 9 tot 7, of met een beetje geluk van 8 tot 5, of met een beetje pech van 9 tot 9. In ieder geval geeft het een beetje een idee, maar om het precies te weten, kun je natuurlijk altijd een ticket naar de zon boeken om het zelf eens even te bekijken! 

Ondertussen ben ik best al wel gewend aan het Spaanse verkeer en cross ik lekker mee in mijn schitterende seat ibiza! Mijn kilometerteller hier staat al wel over de 1500 kilometer heen, dus ik breng op een dag ook best wel tijd door in de auto. Ik ben allang blij dat ik al die kilometers niet hoef te lopen ;) 

Mijn sociale leven hier wordt best een klein beetje heel veel beïnvloed door het werk. Als in de zin van, ik heb hier een minimaal sociaal leven. Of wacht, eigenlijk geen. Samen met mijn 2 lieftallige collega’s en huisgenootjes zitten we elke avond op de bank nootjes te eten en wijn te drinken om daarna heel blij te zijn dan we weer kunnen gaan slapen. Ik voel me een echte huismus. Toch proberen we tegenwoordig zo af en toe een gaatje in de tijd en wat energie te vinden om toch de deur uit te gaan voor een drankje. Ik hou hoop dat deze trend wat doorgezet gaat worden, want dat verdienen we wel een klein beetje! 

Oh, de zon heeft dezelfde vrije dag als ik, dus dat is jammer. Ik ben in 6 weken tijd dan ook 3 uur op het strand geweest. In totaal ja. Toch is elke vrije dag ontzettend welkom, dus elke zaterdag ben ik sowieso een gelukkig mens. Meestal verdiep ik me op mijn vrije dus in goede opties voor wat te doen als de zon niet schijnt. 

Zo, hebben jullie weer een klein beetje een idee van hoe het hier gaat. Ik hoop natuurlijk dat het daar ook goed gaat en ik wens jullie allemaal alvast een hele fijne Koningsdag, of voor de geluksvogels: een fijne vakantie! 

Tot snel! 

Besos, 

Annick 

PS. Als ik geen WIFI jat bij de McDonalds, heb ik dus ook geen verbinding, maar mails zijn altijd welkom en ik doe mijn best ze snel te beantwoorden :)